آرتروز گردن عارضه ای است که در آن به علت بروز تغییراتی در غضروف مفصلی در ناحیه گردن رخ داده موجب بروز درد و محدود شدن حرکات گردن می شود.
آسیب دیدگی بافت دیسک بین مهره ای و رباط های اطراف مهره ها نیز در طی این بیماری معمولا دیده می شود و به دلیل نزدیک بودن با ریشه ها و اعصاب نخاعی درمان صحیح آن از اهمیت زیادی برخوردار است.
غضروف مفصلی در ناحیه گردن در طی روند طبیعی افزایش سن دچار فرسایش شده و در صورتی که سایر عوامل خطر همچون حرکات تکراری گردن ، ضعف عضلات گردن و مشکلات این چنینی در فرد وجود داشته باشد ریسک بروز آرتروز گردن افزایش خوهد یافت.
در مراحل اولیه آرتروز مشکل در غضروف مفصلی بوده و پس از مدتی استخوان نیز دچار آسیب و فرسایش می شود.
فعالیت های بدنی در طول زندگی موجب وارد آمدن فشار به مفاصل شده و زمینه را برای آسیب مفاصل فراهم می کند.
از بین رفتن غضروف مفصلی سبب ساییدگی استخوان ها بر روی هم شده که این امر سبب بروز علائمی همچون درد ، کاهش انعطاف پذیری و محدود شدن حرکات گردن می شود.
آرتروز گردن موجب اختلال در عملکرد طبیعی گردن، درد شدید هنگام حرکت دادن گردن و کاهش دامنه حرکتی گردن می شود.
علائم آرتروز گردن
- احساس درد مزمن در گردن
- انتشار درد به اندام های فوقانی
- درد سوزشی بین کتف ها
- گرفتگی عضلات گردن
- کاهش انعطاف پذیری گردن
- التهاب و تورم در ناحیه گردن
- تشدید درد پس از بیحرکت بودن سر به مدت طولانی
- احساس درد با چرخش و حرکت دادن سر و گردن
- بی حسی و ضعف اندام فوقانی
- سرگیجه
- کاهش قدرت دست ها در گرفتن اجسام
- سردرد
- خشکی و سفتی گردن
- کاهش دامنه حرکتی گردن
- ایجاد استخوان های اضافی در ستون مهره ها در ناحیه گردن
دلایل و عوامل افزایش دهنده خطر
- وارد شدن استرس و فشار بیش از حد بر ستون فقرات در ناحیه گردن
- قرار گرفتن گردن در وضعیت نامناسب و تحت فشار به مدت طولانی
- ضعف عضلات گردن
- حرکات تکراری گردن و خم و راست شدن مکرر آن
- افزایش سن ریسک ابتلا به انواع آرتروز از جمله آرتروز گردن را افزایش می دهد.
درمان آرتروز گردن
استراحت دادن به گردن از طریق کاهش فعالیت و حرکات گردن نقش موثری در تسکین درد و التهاب ایجاد شده دارد.
بیمار باید از انجام هرگونه حرکتی که موجب وارد شدن فشار به مهره ها و تشدید درد و ناراحتی شود بپرهیزد.
استفاده از کمپرس گرم به تسکین درد و کاهش خشکی آن کمک زیادی می کند، گرما با افزایش جریان خون موضعی و خونرسانی بهتر به سلول ها در بافت آسیب دیده به روند درمان نیز کمک می کند.
استفاده از گردن بند طبی نیز با بی حرکت کردن مهره های گردنی در تسکین علائم موثر است.
داروهای ضد درد غیراستروئیدی مانند ناپروکسن و ایبوپروفن، داروهای شل کننده عضلانی برای رفع اسپاسم عضلات و داروهای کورتونی تزریقی برای کمک به کاهش علائم بیماری تجویز می شوند.
فیزیوتراپی با استفاده از متدها و مدالیته های مختلفی همچون تمرینات ورزشی ، الکتروتراپی ، لیزر پرتوان و منوال تراپی ستون فقرات به عنوان موثرترین راهکار غیر جراحی در درمان بیماری های مفصلی از جمله آرتروز گردن شناخته می شود.
تمریناتی که فیزیوتراپیست با توجه به شرایط بیمار تنظیم می کند موجب افزایش انعطاف پذیری و دامنه حرکتی گردن شده و عوارض ناشی از آرتروز گردن را به حداقل می رساند.
در موارد پیشرفته بیماری که درد و مشکلات بیمار با روش های غیر جراحی قابل کنترل نباشد عمل جراحی به عنوان آخرین راه درمان توسط پزشک توصیه می شود.
کلمات مرتبط :