شانه منجمد یا شانه یخ زده ( فروزن شولدر ) یکی از بیماری های شایع مفصل شانه است که با درد ، خشکی و کاهش دامنه حرکتی مفصل شانه مشخص می شود.
این بیماری که اغلب در افراد سالمند و یا افرادی که شانه آن ها به دلایلی همچون جراحی یا آسیب دیدگی به مدت طولانی بی حرکت مانده ایجاد می شود سبب اختلال در عملکرد مفصل شانه می شود.
بیماری شانه منجمد موجب دردناک شدن حرکات شانه می شود که این وضعیت دامنه حرکتی شانه را تا حد زیادی کاهش و سبب اختلال در عملکرد آن می شود.
علت اصلی بروز این بیماری تاکنون بطور دقیق مشخص نشده اگرچه برخی متخصصان عوامل خودایمنی را نیز در ایجاد آن موثر می دانند.
مفصل شانه مانند سایر مفاصل بدن در داخل پوششی از بافت همبند به نام کپسول مفصلی قرار دارد که انتهای دو استخوان مجاور را در مفصل در برگرفته و امکان حرکت استخوان ها در جهات مختلف را فراهم می آورد ، در طی این بیماری کپسول مفصلی دچار خشکی و التهاب شده که این وضعیت سبب کاهش خاصیت ارتجاعی مفصل شانه و بروز بیماری های این چنینی می شود.
علائم این بیماری در چند مرحله مشخص می شود ، در مرحله اول درد و خشکی مفصل شانه همراه با محدود شدن حرکات شانه دیده می شود که بتدریج و با پیشرفت بیماری و ورود به مرحله دوم خشکی و کاهش دامنه حرکتی تشدید می شود ، در این مرحله درد و التهاب شانه نیز آزار دهنده است بطوری که حرکت دادن مفصل شانه برای انجام فعالیت ها بسیار دردناک است. با گذشت چند ماه اغلب از درد و التهاب شانه کاسته شده و دامنه حرکتی شانه نیز بتدریج افزایش می یابد.
بی حرکت بودن مفصل شانه به مدت طولانی یکی از مهم ترین عواملی است که در بروز بیماری شانه منجمد نقش دارد.
علائم شانه منجمد
- درد و التهاب مفصل شانه
- خشکی مفصل شانه که سبب کاهش انعطاف پذیری و دامنه حرکتی آن می شود.
- سفتی و التهاب کپسول مفصلی شانه
- اختلال در عملکرد طبیعی شانه
- ناتوانی در انجام فعالیت هایی که نیازمند بالا بردن دست به بالای سر هستند.
دلایل و عوامل خطر
- بی حرکت ماندن شانه به مدت طولانی به دلایلی مانند جراحی یا آسیب دیدگی شانه مانند شکستگی و دررفتگی
- آسیب عضله روتاتور کاف شانه
- انجام فعالیت سنگین با شانه به مدت طولانی
- دیسکوپاتی های گردن
- بیماری هایی مانند دیابت، پارکینسون و اختلالات غده تیروئید نیز با افزایش خطر بروز این بیماری همراه هستند.
درمان شانه منجمد
برای درمان این عارضه در گام اول لازم است که از انجام هرگونه حرکتی که سبب تشدید درد و ناراحتی می شود اجتناب شود.
قرار دادن کمپرس سرد و گرم به طور متناوب می تواند علاوه بر کمک به تسکین درد دامنه حرکتی شانه را نیز افزایش دهد.
استفاده از داروهایی مانند ایبوپروفن ، ناپروکسن و در موارد شدید داروهای کورتونی تزریقی توسط پزشک معالج توصیه می شود.
فیزیوتراپی شانه با استفاده از متدها و مدالیته های مختلفی همچون الکتروتراپی ، لیزر تراپی ، شاک ویو تراپی و تمرین درمانی به عنوان موثرترین روش درمان شانه منجمد شناخته می شود.
تمرینات فیزیوتراپی موجب سبب بهبود دامنه حرکتی شانه شده و درد و التهاب را تسکین می دهد.
در صورتی که شرایط بیمار با روش های غیرجراحی بهبود نیابد عمل جراحی ضروری خواهد بود.
کلمات مرتبط :
فیزیوتراپی در ظفر – فیزیوتراپی در قلهک – فیزیوتراپی در تجریش – فیزیوتراپی خوب در شمال تهران